Jest to przykład niezwykle inwazyjnego gatunku który zresztą trafił do Polski dzięki Nam samym. Na początku sądzono że będzie to świetna roślina na paszę czy miód z czasem zaczęto dostrzegać problemy związane ze zbiorem. Co więcej w niektórych zakątkach Europy w tym w Polsce okazał się atrakcyjną roślin ozdobną którą jednak szybko zaczęto usuwać. Teraz co prawda rośnie w ogrodach botanicznych ale można go spotkać niemal wszędzie. Nad strumieniami i rzekami, wzdłuż dróg i trakcji kolejowych. Wygląda całkiem normalnie jak każda inna roślina na łące ale to bywa mylące gdyż bliższy z nim kontakt może skończyć się wizytą w szpitalu i ciężkimi poparzeniami. Najniebezpieczniejszy jest w dni słoneczne i o tym należy pamiętać. Kiedy już musimy koło niego przechodzić nie stykajmy się z nim nieosłoniętymi częściami ciała, a jak już go dotkniemy pamiętajmy szybko zmyć wodą miejsce kontaktu i osłonić je przed promieniowaniem słonecznym a jeżeli pojawią się problemy niezwłocznie udajmy się do lekarza rodzinnego lub dermatologa! Nie lekceważmy siły i potęgi roślin. One co prawda z ziemi nie wyjdą aby Nas zaatakować ale same na Nas czekają i to świadczy o niezwykłości tych drapieżnych organizmów!
Dziękuję za wizytę....
OdpowiedzUsuńBarszcz Sosnowskiego-mam taka książkę Wyndham, John - "Dzień Tryfidów"- i-nie wiem czy czytałeś? dla mnie pokrzywy i właśnie barszcz to takie tryfidy które sobie rosną spokojnie i tylko czekają żeby uderzyć.
Niestety nie czytałem tej pozycji ale po twoim komentarzu kto wie może i przeczytam :-) Oglądałem za to kiedyś taki film gdzie rośliny zbuntowały się przeciwko ludziom, może nie zbyt rewelacyjny pod względem efektów i obsady ale wydaje mi się że dawał do myślenia! Ni pamiętam tytułu ale jak mi się przypomnę dam znać.
OdpowiedzUsuńDziękuje za wizytę.